Week 1 zit er al op

Na toch even moeten wennen op het begin, heb ik nu rustig aan mijn draai wel gevonden. De wc, de douche en het slapen wennen steeds meer. Ook de omgang met de mensen hier went steeds meer, maar ik zal het tijdens mijn hele stage wel raar blijven vinden dat je hier overal wordt aangesproken en nagegaapt. Zondag liepen we vanuit het dorpje terug naar boven naar ons huisje. Er stonden een paar kleine kindjes langs de weg te spelen. Ze zagen dat wij langs kwamen gelopen en renden naar ons toe. Ze zongen toen een liedje van: See you mzungu, see you mzungo!! Dit betekend: ik zie jou blanke!! Dit bedoelen ze niet racistisch, ze denken hier namelijk dat alle blanke rijk zijn… Ze hebben toen een paar honderd meter achter ons aangerend en draaiden daarna weer om naar huis. Ook als we naar het stadje toe lopen zwaaien alle kindjes die je tegen komt en roepen ze allemaal How are you Mzungu?, heel schattig en lief!! De ouderen hier kijken je alleen een paar honderd meter na als je voorbij komt gelopen, dit voelt wel raar.

Verder denken ze dat wij “blanke” onder onze huid allemaal zwart zijn. Ook was een van de andere drie meisjes aan het vervellen. Tegen haar hadden ze gezegd: AAH, YOU ARE JUST LIKE A SNAKE! En dat vinden ze hier heel eng en vies om te zien. Heel grappig om te horen hoe ze hier over ons denken!

Hier op het project zelf zijn de mensen allemaal heel erg aardig. Als er iemand voorbij komt gelopen wordt er telkens hallo gezegd en gevraagd hoe het met je gaat. Dit is hier normaal dat dit telkens wordt gevraagd, ook al zie je dezelfde persoon vijf keer op een dag. Ook de kindjes van de basisschool zijn heel lief en schattig. Als je langs komt gelopen wordt er telkens wel iets gezegd en gezwaaid. Op de middelbare school wordt je hier alleen maar nagekeken.

Nadat Chris ons hier wat wegwijs heeft gemaakt in Bukomansimbi, zijn we begonnen aan ons onderzoek vanuit school. Mijn onderzoek gaat over de geiten die hier gehouden worden op het project van UP4S. Dit zijn er op dit moment 12. Ik moet gaan onderzoeken hoe deze nu gehouden worden en hoe dit het beste geoptimaliseerd kan worden. Dit wordt dan later na doorgespeeld naar de twee farm managers die op dit project zitten. Als er daarna nog tijd over is, zal er gevraagd worden aan de leerlingen of enkele behoefte heeft om mee te helpen bij het geiten houden. Als hier animo voor is zal ook hun worden uitgelegd hoe de geiten het beste gehouden kunnen worden. Dit zal veel op internet opzoeken zijn voor mij, omdat ik zelf nog niets van geiten houden afweet, maar ik heb wel zin om me hier dieper in te gaan verdiepen! Hiervoor heb ik deze week een plan van aanpak opgesteld, dus daar ben ik deze week al druk mee bezig geweest.

Verder zijn we vrijdag samen met Chris en de andere drie meiden naar Masaka (een stadje ongeveer drie kwartier hiervandaan) toe gereden. Voor het eerst in een “Taxi”. Dit wordt hier verstaan onder: Prop de auto maar vol totdat er niks, maar dan ook niks, meer bij kan!! We zaten met vijf personen op de achterbank en voorin zaten vier personen plus 1 kind. Na een half uur in deze taxi te hebben gezeten, moesten we op een taxipark overstappen op een andere taxi. Hier zaten we met zijn vijven achterin en Chris zat samen met de chauffeur voor. Deze heeft ons toen bij een Belgisch tentje afgezet waar we, jaja je raadt het nooit!, frietjes met mayonaise hebben gegeten JUMMIEE!! Daarna heeft Chris ons een beetje wegwijs gemaakt in Masaka. Het was mooi weer dus we zijn daarna naar een zwembad toe gegaan waar de andere drie meiden ook te vinden waren. Dit hebben we gedaan op een boda boda. Dit zijn kleine motortjes. Karen en ik zijn samen achterop gegaan en Chris bij een andere. Heel erg gevaarlijk, haha. Alles rijdt hier maar door elkaar heen en links rijden is toch wel wennen, maar we zijn heel aangekomen. Daar lekker een paar uurtjes gezwommen. Chris en de andere drie meiden bleven die nacht in Masaka overnachten. Het grote moment was dus daar: Karen en ik moesten in ons uppie de weg terug doen naar Bukomansimbi. Het eerste gedeelte ging goed. Lekker weer samen achterop een boda boda. Dit went erg snel! Toen moesten we een taxi vinden die ons naar Bukomansimbi zou brengen. We stapten in bij een auto en kwamen er al gauw achter dat hij veel meer geld vroeg dan wij eigenlijk wouden geven. Weer snel uit deze auto gestapt dus. Toen kwam er gelijk een andere chauffeur op ons af of we naar Bukomansimbi moesten. “Ja” zeiden wij dus we mochten bij hem in de auto komen zitten voor 5.000 shilling (1,50 euro). Er zat toen al 1 persoon voor in de auto. Wij zijn samen mooi achterin gaan zitten. Langzamer hand werd de auto steeds voller geladen op het taxipark. Uiteindelijk moest karen voorin gaan zitten en moest ik achter blijven zitten waar een zesde persoon nog bij gestopt moest worden. We zaten in totaal met zes volwassenen op de achterbank en Karen zat in totaal met vier volwassenen voorin. Een 5-persoonsauto wordt hier dus gewoon volgeladen met 10 personen en niemand die ernaar omkijkt!! Na 20 minuten wachten reden we eindelijk aan naar Bukomansimbi. Ik zat helemaal bekneld!! Ook heeft dit voor een erg ongemakkelijke situatie gezorgd. Ze vonden het namelijk erg leuk om een arm om me heen te slaan en mijn hand en haren vast te pakken. Dit was wel even een moeilijk moment en wat was ik blij toen we er waren en ik de auto uit kon springen!! Hier hebben we het zondag nog even met de andere drie meiden over gehad, maar die zeiden dat zij dit nooit hadden meegemaakt, dus dat ik gewoon pech had gehad! Hopelijk gaat de volgende keer beter!!

Verder hebben we zaterdag en zondag lekker niks gedaan. Zaterdag nog even op en neer naar het marktje in Bukomansimbi gelopen en een lekkere ananas gekocht! Wat zijn die lekker hier, zo vers!! Zondag zijn we in Chris zijn huis de wedstrijd Vitesse-Ajax gaan kijken, dit was wel even fijn zodat de tijd wat sneller voorbij ging. De andere drie meiden kwamen gister avond pas terug uit Masaka en daar hebben we toen nog even gezellig wat mee gekletst. Zij vertrekken woensdag morgen om een rondreis te gaan maken van vijf weken door Oeganda en een stukje Tanzania, dus die zijn de laatste dingetjes aan het regelen.
Gister zijn we begonnen met de opzet van ons verslag. Er is hier alleen vanaf vrijdag geen WIFI meer (Chris had de rekening vergeten te betalen). Ook lag de stroom er gisteren nog eens uit. Dit is elke dag afwachten of er stroom is, want het kan het zomaar een dag niet doen. Ik heb dus kunnen werken tot dat de accu van mijn laptop op was, haha!

Vandaag hebben we weer WIFI en stroom, dus nu kan ik mijn berichtje hierop zetten!

Karen houdt ook haar verhalen bij op www.karentegenbosch.waarbenjij.nu dus als jullie haar verhalen willen lezen kan dat ook, al zal veel wel hetzelfde zijn!

Zo nou weten jullie weer een beetje waar ik mij mee bezig heb gehouden! Het ga jullie goed, dan komt het hier ook allemaal goed! (Het uploaden van foto’s wordt hierop erg lastig omdat dit heel sloom gaat. Ik zal proberen er af en toe eentje op te zetten.)

Liefs, xxx