WK, Ssese Islands en geduld is een schone zaak!!

Afgelopen vrijdag zijn we met in totaal 18 mensen naar het Ssese Islands geweest hier in Oeganda. We zijn samen met de 12 studenten, leraar, Marloes, Victoria en Lisa gegaan, maar natuurlijk was er nog eerst de geweldige wedstrijd Nederland-Spanje op vrijdag. Vrijdag morgen begon het al goed bij ons in het huisje. Chris zette ’s morgens een Nederlandse playlist aan. Dit zorgde voor een erg leuke stemming! ’s Middags zijn Karen en ik samen met Chris naar Masaka toe gereden. We hebben hem toen even geholpen met boodschappen doen en Karen en ik hebben ons visum kunnen verlengen met 35 dagen. We blijven in totaal 104 dagen, maar een visum kun je maar krijgen voor maximaal 90 dagen. Op het begin deed de man erg moeilijk, maar na 10 minuten kregen we dan toch eindelijk ons stempeltje erbij! Gelukkig maar, want nu kunnen we 12 juli in ieder geval zonder problemen het land uit!

We hadden afgesproken met enkele studenten van Windesheim om een potje te voetballen tegen wat studenten van Hoys College. We waren net op tijd terug van Masaka, dus even snel omgekleed en naar het voetbalveldje toegelopen. Het was wel even grappig om te voetballen en heel mooi om te zien dat de leerlingen van hier toch aardig een balletje kunnen trappen, zonder ooit een voetbaltraining te hebben gedaan. Ik heb alleen niet heel veel mee kunnen doen, want kreeg al erg snel last mijn knie… Ook was het erg lastig voetballen doordat het veld uit heuvels en gaten bestond. Na het voetballen even snel een ijskoude douche genomen en daarna alles klaargezet voor de barbecue ’s avonds. Chris had geregeld dat we met zijn alle de wedstrijd konden kijken bij zijn huisje. We hadden de beamer buiten neergezet, zodat we met zijn alle genoeg plaats hadden (we waren in totaal met ongeveer 25 man).

Voordat de wedstrijd begon had Chris nog eerst geregeld dat het kinderkoor kwam optreden voor ons allemaal. Ongeveer 20 leerlingen van tussen de 8 en de 11 jaar kwamen zingen en dansen. Ze werden begeleid door een man die op trommels sloeg. Dit was echt een kippenvel moment, waauw! Bij het laatste liedje mochten wij allemaal mee komen dansen. Er kwam al snel een jongetje naar mij toe die mijn handen pakte en voordeed hoe ik moest dansen. Dit was heel speciaal. Voordat het kinderkoor weg ging kwam hij nog snel een keer naar mij toe gerend om me nog een dikke knuffel te geven. Zo’n momenten zal ik dan ook niet snel vergeten!

Nadat het kinderkoor weg was, was het al half 10 geweest en moesten we ons dus gaan haasten met de barbecue om op tijd klaar te zijn voor de wedstrijd. Gelukkig stond alles al klaar en konden we ons bordje gelijk opscheppen en voor de beamer gaan zitten (natuurlijk op zijn Oegandees met de handen eten!). Het was een erg gezellig avond, maar dat kwam ook mede doordat Nederland een dikke overwinning heeft gemaakt op Spanje!!
Ook kwam de stemming er goed in doordat we met een paar hadden afgesproken dat we elke keer een shotje zouden drinken als Nederland zou scoren. We hadden niet verwacht dat dit 5x zou worden, dus degene die mee deden waren behoorlijk kachel aan het einde van de avond.

Zaterdag morgen moesten we om 7 uur opstaan om met de bus naar de Ssese Islands te kunnen gaan. Ik was pas om 3 uur naar bed gegaan vrijdag en merkte toch wel dat ik het een beetje zwaar had! Karen en ik waren op tijd bij de andere studenten, maar hun waren nog niet klaar. We hebben ongeveer drie kwartier moeten wachten voordat we eindelijk konden vertrekken. Toen moesten er in Masaka nog een hoop pinnen. Hier ook weer een uur moeten wachten… Toen verder gereden naar de ferry om lake victoria te kunnen oversteken. We waren ongeveer een half uur te laat voor de ferry. We hebben in totaal 3 uur moeten wachten voordat de volgende ferry eindelijk een keer vertrok. Er was verder niets te doen op de parkeerplaats, dus we hebben ons echt kapot verveeld!
Toen we op het eiland waren aangekomen was het nog ongeveer een uurtje rijden naar ons hotel. De omgeving was er weer echt super mooi en onderweg hebben we zelf enkele aapjes gespot die langs de weg zaten!

Toen kwamen we aan bij ons hotel. We gilden alles bij elkaar zo mooi en luxe was het!! We hadden een vier persoons huisje waar Karen, Lisa, Marloes en ik met zijn vieren in sliepen. Super zachte bedden, een bad en een douche! Dit maakte het lange wachten allemaal goed!

Bij het hotel heerlijk gegeten. Omdat we op een eiland zaten, ging de stroom er ’s nachts af. ’s Morgens wou ik mij even lekker gaan douche, maar de stroom was er nog steeds af. Dit was dus wel een beetje balen, want nu had ik weer een ijskoude douche….
Ook weer heerlijk ontbeten. Het regende de hele morgen dus we hebben ons weer wat uurtjes zitten vervelen. Dit was natuurlijk heel erg balen, want het was beter geweest als we lekker aan het strandje konden gaan liggen. Tussen de middag ook weer heerlijk geluncht.

Rond half 2 weer onze spullen gepakt en weer aangereden naar de ferry. Omdat het de hele morgen zoveel had geregend, waren de wegen heel erg slecht. Op een gegeven moment moesten we een berg oprijden en toen zette de chauffeur de bus stil. Hij stapte uit en liep de berg op. Wij wisten allemaal niet wat de bedoeling was. Na ongeveer 20 minuten kwam de chauffeur terug en zei dat we allemaal de bus uitmoesten en de berg op moesten lopen, dus dit maar gedaan. Onderweg zagen we een aapje in de boom zitten! Om 9 minuten over vier kwamen we weer aan bij de ferry. We hadden dus weer de ferry op een paar minuten gemist, en dit was ook nog eens de laatste ferry van de dag….
De leraar van de studenten heeft toen geregeld (duurde ook ongeveer 1 uur) dat we met een vissersboot konden oversteken terug naar het vaste land. Dit was wel een belevenis om mee te maken! Onze bus kon dus niet mee, dus eenmaal aan de andere kant moesten we nog vervoer terug regelen naar Bukomansimbi.
De leraar kon een matatoe regelen die vanuit Masaka ons kwam ophalen. Dus weer een uur moeten wachten totdat het busje er eindelijk was… ’s avonds om 9 uur waren we eindelijk weer terug bij ons huisje…
Het was wel weer even lekker om weg te zijn uit Bukomansimbi alleen jammer van het vele wachten en het slechte weer. Toch zijn we weer een hele ervaring rijker!!

Verder ben ik rustig aan alles aan het controleren van mijn verslag en het aan het afronden! Je zou dus wel kunnen zeggen: Het einde komt al aardig in zicht!! De dagen vliegen voorbij nu, maar dat komt ook vooral doordat het erg gezellig is met Wilfred, Natasja en Chris en doordat het WK in volle gang bezig is!

Veel liefs uit Oeganda!!