De eerste paar dagen
Door: Maud Verstappen
Blijf op de hoogte en volg Maud
01 April 2014 | Oeganda, Bukomansimbi
Hallo allemaal,
Ja daar zit ik dan, al twee hele dagen in het verre Oeganda.
Zondag morgen vertrokken we (Karen en ik) vanaf Dusseldorf naar Londen. In Londen moesten we overstappen op een ander vliegtuig om daarna verder te vliegen naar Entebbe. Dit ging allemaal erg goed!
Eenmaal aangekomen in Entebbe moesten we ons visum regelen. Ook dit was geen probleem. En als klapper op de vuurpijl waren onze koffers gelukkig ook goed aangekomen! De reis was dus helemaal goed verlopen.
Daarna liepen we naar buiten waar een stuk of 50 "zwarte" met bordjes stonden te zwaaien. Gelukkig stond er ook eentje tussen met de namen Karen en Maud daarop en achter hem stond een blanke, namelijk onze begeleider Chris. We hebben eerst even rustig kennisgemaakt en daarna zijn we in de auto gestapt en heeft de "zwarte" ons naar een Hostel gebracht. Onderweg onze eerste botsing al mee gemaakt. Het is hier namelijk "de gene met de grootste auto krijgt voorrang", maar hoe doe je dat als er twee ongeveer even grootte auto's langs elkaar staan? we stonden te wachten bij een slagboom en een andere auto wou er tussen. Onze chauffeur liet dat echter niet toe, waardoor we tegen elkaar reden en de bumper van de andere auto los zat. Ik dacht daar hebben we het al, maar er werd een keer boos gekeken door beide chauffeurs en daarna weer net zo vrolijk doorgereden.
Eenmaal in het Hostel aangekomen nog even wat gepraat met Chris en een pilsje gedronken en daarna lekker gaan slapen. Gelukkig was ik erg kapot van de reis en kon ik meteen slapen!
De volgende dag eerst even lekker ontbeten en daarna gingen we onze reis voortzetten naar de plek van bestemming, namelijk Bukomansimbi. Onderweg nog even gestopt bij de evenaar en wat gedronken. Toen weer verder gereden en nog twee keer gestopt om ergens te pinnen en boodschapjes te doen voor de eerste paar dagen. Wat een chaos is het hier op de weg!! Bijna iedereen heeft een motortje waar echt alles, maar dan ook alles op vervoerd kan worden. Zelfs complete bedden! Ook zitten ze soms met z'n vieren op een motortje. Na ongeveer 150 kilometer in vier uur te hebben afgelegd (gemiddeld 40 km per uur) waren we op de plek van bestemming aangekomen. We reden steeds verder naar Bukomansimbi en we kwamen steeds meer in de onbewoonde wereld terecht. Wat een armoede hier, maar wat een mooie natuur!!
Eenmaal aangekomen kregen we ons verblijf te zien. Dit bestaat uit een kamertje waar twee bedden in staan met een kastje en daarlangs nog een kamer met een kast. We hebben onze spulletjes uitgeladen om het een beetje gezelliger eruit te laten zien! De wc is hier buiten in een hokje en bestaat uit een gat. Ook de douche is niet je van het, want het water is best koud! Verder zitten er drie andere meiden waarmee we samen een gezamenlijke kamer moeten delen. Ook hebben we een huisvrouw (Grace) die onze was doet, 's morgens een eitje voor ons kookt en 's avonds voor ons kookt. 's avond hebben we met de drie meiden en Chris een welkomst barbeque gehad. Daarna zijn we lekker naar bed toe gegaan, want ik was erg moe van alle indrukken die ik de eerste dag heb meegekregen.
's nacht niet zo goed geslapen. Het kwam namelijk met bakken uit de hemel gevallen hier. Het is hier nu namelijk regenseizoen. Dit betekend dat er flinke buien kunnen vallen maar dat de temperatuur nog wel rond de 28 graden zit.
Vanmorgen zijn we opgestaan om te ontbijten. Grace was alleen nog nergens te bekennen. Wat bleek nou; Als het regent ligt hier alles stil. Er wordt zelf geen school gegeven. We hebben toen maar zelf even een boterham gepakt. Verder hebben we vandaag een rondje gemaakt hier over het terrein. We hebben een kijkje mogen nemen op de basisschool en op de middelbare school. Dit was erg speciaal want een jongetje van een paar jaar oud kwam gelijk mijn hand vastpakken. Dan krijg je toch wel een heel apart gevoel van binnen! Ook de Farm hebben we gezien (die hier bestaat uit 7 koeien en 12 geiten).
We hebben hier dus alles een beetje verkent, maar het is nog wel heel erg wennen en het is op sommige momenten niet altijd even makkelijk als je ziet hoe het hier gaat. Verder is het tot nu toe een hele speciale ervaring en ik ga er zeker van proberen te genieten!!
Tot snel,
Liefs xx Maud
Ja daar zit ik dan, al twee hele dagen in het verre Oeganda.
Zondag morgen vertrokken we (Karen en ik) vanaf Dusseldorf naar Londen. In Londen moesten we overstappen op een ander vliegtuig om daarna verder te vliegen naar Entebbe. Dit ging allemaal erg goed!
Eenmaal aangekomen in Entebbe moesten we ons visum regelen. Ook dit was geen probleem. En als klapper op de vuurpijl waren onze koffers gelukkig ook goed aangekomen! De reis was dus helemaal goed verlopen.
Daarna liepen we naar buiten waar een stuk of 50 "zwarte" met bordjes stonden te zwaaien. Gelukkig stond er ook eentje tussen met de namen Karen en Maud daarop en achter hem stond een blanke, namelijk onze begeleider Chris. We hebben eerst even rustig kennisgemaakt en daarna zijn we in de auto gestapt en heeft de "zwarte" ons naar een Hostel gebracht. Onderweg onze eerste botsing al mee gemaakt. Het is hier namelijk "de gene met de grootste auto krijgt voorrang", maar hoe doe je dat als er twee ongeveer even grootte auto's langs elkaar staan? we stonden te wachten bij een slagboom en een andere auto wou er tussen. Onze chauffeur liet dat echter niet toe, waardoor we tegen elkaar reden en de bumper van de andere auto los zat. Ik dacht daar hebben we het al, maar er werd een keer boos gekeken door beide chauffeurs en daarna weer net zo vrolijk doorgereden.
Eenmaal in het Hostel aangekomen nog even wat gepraat met Chris en een pilsje gedronken en daarna lekker gaan slapen. Gelukkig was ik erg kapot van de reis en kon ik meteen slapen!
De volgende dag eerst even lekker ontbeten en daarna gingen we onze reis voortzetten naar de plek van bestemming, namelijk Bukomansimbi. Onderweg nog even gestopt bij de evenaar en wat gedronken. Toen weer verder gereden en nog twee keer gestopt om ergens te pinnen en boodschapjes te doen voor de eerste paar dagen. Wat een chaos is het hier op de weg!! Bijna iedereen heeft een motortje waar echt alles, maar dan ook alles op vervoerd kan worden. Zelfs complete bedden! Ook zitten ze soms met z'n vieren op een motortje. Na ongeveer 150 kilometer in vier uur te hebben afgelegd (gemiddeld 40 km per uur) waren we op de plek van bestemming aangekomen. We reden steeds verder naar Bukomansimbi en we kwamen steeds meer in de onbewoonde wereld terecht. Wat een armoede hier, maar wat een mooie natuur!!
Eenmaal aangekomen kregen we ons verblijf te zien. Dit bestaat uit een kamertje waar twee bedden in staan met een kastje en daarlangs nog een kamer met een kast. We hebben onze spulletjes uitgeladen om het een beetje gezelliger eruit te laten zien! De wc is hier buiten in een hokje en bestaat uit een gat. Ook de douche is niet je van het, want het water is best koud! Verder zitten er drie andere meiden waarmee we samen een gezamenlijke kamer moeten delen. Ook hebben we een huisvrouw (Grace) die onze was doet, 's morgens een eitje voor ons kookt en 's avonds voor ons kookt. 's avond hebben we met de drie meiden en Chris een welkomst barbeque gehad. Daarna zijn we lekker naar bed toe gegaan, want ik was erg moe van alle indrukken die ik de eerste dag heb meegekregen.
's nacht niet zo goed geslapen. Het kwam namelijk met bakken uit de hemel gevallen hier. Het is hier nu namelijk regenseizoen. Dit betekend dat er flinke buien kunnen vallen maar dat de temperatuur nog wel rond de 28 graden zit.
Vanmorgen zijn we opgestaan om te ontbijten. Grace was alleen nog nergens te bekennen. Wat bleek nou; Als het regent ligt hier alles stil. Er wordt zelf geen school gegeven. We hebben toen maar zelf even een boterham gepakt. Verder hebben we vandaag een rondje gemaakt hier over het terrein. We hebben een kijkje mogen nemen op de basisschool en op de middelbare school. Dit was erg speciaal want een jongetje van een paar jaar oud kwam gelijk mijn hand vastpakken. Dan krijg je toch wel een heel apart gevoel van binnen! Ook de Farm hebben we gezien (die hier bestaat uit 7 koeien en 12 geiten).
We hebben hier dus alles een beetje verkent, maar het is nog wel heel erg wennen en het is op sommige momenten niet altijd even makkelijk als je ziet hoe het hier gaat. Verder is het tot nu toe een hele speciale ervaring en ik ga er zeker van proberen te genieten!!
Tot snel,
Liefs xx Maud
-
01 April 2014 - 15:59
Fam Janssen Smakt:
Heej Maud,
Fijn dat de reis goed verlopen is en dat je een site hebt waar we je kunnen volgen. Het zal inderdaad even wennen zijn. We zullen je berichten blijven volgen.....
Groetjes van ons allen uut de Smakt -
01 April 2014 - 16:47
Dustie:
Hej Maud!!
Fijn dat jullie goed zijn aangekomen! Leuk om jou zo te kunnen volgen! Haha die wc lijkt me echt helemaal niks!! Even wennen inderdaad;).. Ik kijk al uit naar je volgende berichtje! Veel plezier! Kuss Dustie -
01 April 2014 - 18:49
Thea Van Den Heuvel:
Hoi Maud.
Fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen Zal inderdaad erg wennen zijn en wat hebben we het hier in Nederland dan toch goed en luxe .Fijn om jou reis zo te mogen volgen .geniet er van en ik wacht vol spanning op je volgende reisverhaal.
Groetjes Thea -
01 April 2014 - 19:39
Luca Janssen:
Hee Maud!!
Fijn dat alles goed gaat! Ben benieuwd naar de rest van je verhalen!!
XX -
01 April 2014 - 20:56
Ria & Twan:
Ha, die Maud zag al via app. dat je al de eerste bijzondere verhalen in je pocket hebt. we volgen je natuurlijk ook via waarbenjenu. Ook wij willen natuurlijk die mooie lange verhalen van je/jullie lezen.
Da klenne menneke da mooie/ aparte gevoel, we hopen dat je nog veel van deze mooie momenten mag beleven.
wat aandoenlijk
Alle liefs uut HOLTUS -
01 April 2014 - 21:34
Loes Derckx:
Super om wat van je te horen/lezen Maud!
Fijn dat je goed bent aangekomen, ik hoop dat je snel een beetje
je draai vind.
Geweldig dat je al mooie moment hebt meegemaakt, geniet ervan! En ook
ik ben benieuwd naar je volgende verhalen!!
Liefs Loes -
01 April 2014 - 21:46
Carin:
Hoi Maud
Ik hoorde net van Ria dat ik ook jou hier op kon volgen,dus meteen effe lezen hoe en wat.
Maar geweldig toch en van zo'n klein jongetje een handje dat is toch prachtig allemaal die kleine zwartoogjes geniet ervan en ik blijf op de hoogte vele groeten Peter Carin. -
01 April 2014 - 23:17
Joan:
Hee Maud,
goed te horen, of liever gezegd, te lezen, dat je goed bent aangekomen. Aparte ervaringen hè? We zullen het met veel interesse blijven volgen! groetjes uit Nijmegen!
-
01 April 2014 - 23:23
Bart Baken:
Ontzettend veel plezier Maud, geniet ervan ! -
03 April 2014 - 17:42
Lynn:
Hoi maud
Ria had tegen mij gezegt dat ik hier foto,s kon bekijken
Ik hoop dat je nog een hele mooie tijd hebt daar
Groetjes lynn -
04 April 2014 - 15:32
Mie En Jeu Oma En Opa Kay:
Hoi Maud, we hebben ook je verslag gelezen. mooi.
Mie is weer thuis uit ziekenhuis en het gaat goed.
groetjes en dat het je goed mag gaan dat je veel mag beleven.
Mie en Jeu -
04 April 2014 - 21:21
Harrie En Luus:
Hoi Maud,
Vanaf de verjaardag bij pap en mam,
Heerlijk.... Ik ben Jaloers: Heb namelijk mijn hart aan Afrika verloren Geniet van je tijd daar
Pas vooral ook je tempo maar aan want "slowly, slowly This is Afrika.Groetjes, Luus en Harrie,. -
05 April 2014 - 21:42
Ge-anneke:
Hoi Maud,
Erg leuk dat jij je belevenissen gaat beschrijven!! Ik kan mij voorstellen dat het erg wennen is. Geen ontbijt omdat het regent, dat is wat anders dan hier in Nederland. Heel veel succes en ga genieten van je stage!
groetjes Ge-anneke -
07 April 2014 - 10:25
John En Marjo:
Hoi maud,
Fijn om te horen dat je goed bent aangekomen.
Wat leuk om op deze manier je verhalen te lezen en je foto's te zien. (aahh wat een schatjes)
We gaan je zeker volgen.
We wensen jou een superleuke tijd toe waarin je veel nieuwe mensen zult leren kennen en veel
indrukken zult opdoen. En natuurlijk ook nog wat zult leren, haha.
Probeer er van te genieten! Dit neemt niemand je meer af.
Lieve Groetjes van ons allemaal,
John en Marjo
-
15 April 2014 - 20:19
Reggie En Martien:
Dag Maud,
Leuk dat we jou verslagen kunnen lezen, en een beetje kunnen meevoelen wat je meemaakt.
Onze gedachte gaan meteen naar tailland waar we ook soortgelijke dingen meemaken, zoals de chaos in het verkeer , de armoede en de smekende kindergezichtjes.
Het begin is zeker wennen en de indrukken zijn heel groot, maar mooi om een keer van dichtbij mee te maken.
Tot gauw!
groetjes Reggie en martien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
