Ook week drie weer overleefd!

Hallo allemaal,

Ik heb er al ruim drie weken opzitten. Alles went toch wel heel snel. Het met zijn tweeën reizen wordt al steeds normaler. Ook het over straat lopen en het nagekeken en nageroepen worden wordt steeds normaler.

Vorige week hebben we een gesprekje gehad met de twee farmmanagers(Achilleo) en de herder (David). David spreekt geen Engels, dus Achilleo vertaalde het telkens voor ons. Ook zat Chris erbij voor het geval als wij het niet begrepen, dan legde Chris het even in het Nederlands aan ons uit. Dit was wel erg handig omdat Achilleo toch wel met een bepaald Oegandees accent Engels spreekt. Op het begin durfde Achilleo en David niet zoveel te vertellen, omdat ze bang waren dat wij zouden vinden dat ze alles fout doen. We hebben hun proberen duidelijk te maken dat het juist goed is dat ze eerlijk antwoord zouden geven, omdat wij alleen maar willen proberen te helpen om de farm te verbeteren! Tijdens dit gesprek ben ik een stuk wijzer geworden hoe de geiten hier op dit moment worden gehouden. Ook heb ik al enkele punten waarvan ik denk dat die zeker makkelijk verbeterd kunnen worden, zonder er al teveel kosten bij te krijgen.
Verder hebben we nog contact gelegd met iemand die ons misschien mee kan nemen naar een melkbedrijf hier in Oeganda. Ook gaan we proberen om met hem naar een melkfabriek te gaan, zodat we kunnen zien hoe dit hier allemaal in zijn werk gaat! Dit moeten we nog even afwachten…
Verder heb ik de rest van de week nog aan een opdracht voor school gewerkt.

We zijn vrijdag morgen naar Kampala toe gereisd. Eerst weer met een taxi met negen personen naar Masaka. Dit was wel een hele aparte rit! Onderweg begon het heel hard te regenen, waardoor je eigenlijk niets kon zien voor je doordat de ruitenwissers het niet zo goed deden. Ook besloegen de ramen helemaal doordat je met zoveel personen in zo’n kleine ruimte zit. Ik heb maar niet naar de voorruit gekeken en gehoopt dat we niets of niemand zouden raken!!
Onderweg staan er politie agenten langs de kant. We stopten een stukje hiervoor en 1 persoon die voorin zat moest uit de auto en achter in de kofferbak gaan liggen. Ook pakte de chauffeur achter uit de kofferbak een pomp om de autoband even snel op te pompen. Nadat we de politie voorbij waren stapte de man weer terug voorin de auto. Ook keek de chauffeur weer naar de band, maar die was weer slap geworden. We hebben toen staan wachten totdat er een andere auto voorbij kwam gereden met een reserveband. Gelukkig kwam er na ongeveer vijf minuten een andere auto langs die een reserveband bij had. Iedereen bleef gewoon in de auto zitten, dus Karen en ik deden dat ook maar. De chauffeur wisselde de band om en daarna konden we weer vrolijk verder rijden naar Masaka. De rit duurde dus iets langer dan normaal!
In Masaka zou Chris op ons wachten om mee te reizen naar Kampala. Hij had alleen ook pech met de auto omdat die niet wou starten. Karen en ik konden gelukkig in Masaka onder een afdakje bij een kraampje schuilen want het regende nog steeds erg hard. Het afdakje was alleen niet helemaal waterdicht, dus we werden nog best nat! Na twintig minuten wachten was Chris ook gearriveerd in Masaka. Daarna zijn we met zijn drieën ingestapt in een Matatu (een busje waar 14 personen in kunnen). We moesten wachten totdat het busje helemaal vol zat. Dit duurde ongeveer drie kwartier… Ons geduld wordt hier dus wel heel erg op de proef gesteld!!
De reis van Masaka naar Kampala duurde ongeveer drie uur. In Kampala kwamen we aan op het taxipark. Wat een drukte!! Honderden matatu’s stonden er te wachten en reden door elkaar heen wat allemaal net wel of net niet goed ging! We moesten naar de andere kant van het taxipark lopen om een busje naar ons hotel te kunnen pakken. We liepen midden door alle busjes heen en op een gegeven moment zat ik bijna tussen twee matatu busjes in. Ze rijden gewoon door ook al zien ze dat je er tussenin loopt! Ook lopen er een hoop mensen rond met spullen in hun handen die ze je proberen te verkopen.
Op een gegeven moment hadden we het goede matatu busje gevonden en daar zijn we ingaan zitten. Opnieuw weer moeten wachten tot het busje helemaal vol zat. Dit duurde gelukkig maar een kwartiertje. Daarna met de matatu naar ons hotel (Red Chili) toe gereden. Onderweg heb ik mijn ogen uitgekeken. We waren weer wat meer terug in de westerse wereld. Er stonden hele mooie gebouwen en het was ontiegelijk druk. Overal waar je keek reden busjes, auto’s en brommertjes rond. Op een gegeven moment remde onze chauffeur. We zaten achterin het busje en hoorde “toek” achter ons. Er reed een bodaboda achter op ons busje, maar dat maakt allemaal niets uit!

Eenmaal aangekomen in Kampala hebben we onze spullen in een dorm neergezet (dit is een kamertje met drie stapelbedden). Daarna hebben we een bodaboda gepakt terug naar het centrum. Chris heeft ons daar twee westerse shoppingcentrums laten zien. Eerst hebben we met zijn drieën even wat gegeten en daarna zijn we naar het Casino in een van de shoppingcentrums gegaan. Dit was wel gezellig en je kunt met hele kleine bedragen spelen. Ik heb ik totaal vijf euro verloren, maar daarentegen kreeg je wel de hele tijd gratis drinken wat je ook maar wou! Daarna zijn we met zijn drieën in het shoppingcentrum wat gaan eten. Ik had lasagne uitgekozen, dit was erg lekker!! Daarna weer terug met de bodaboda naar Red Chili. Dit was toch wel eng om achterop bij iemand op het motortje zitten in het donken en in zo’n enorme chaos. Eenmaal bij Red Chili aangekomen hebben we nog gezellig wat gedronken met zijn drieën en zijn daarna naar bed gegaan. Maar dat is toch wel raar als je de kamer in loopt en er liggen al drie mensen te slapen die je nog nooit hebt gezien!

Zaterdag morgen heb ik me lekker onder een WARME douche gedoucht. Dat was toch wel heeerlijk! Daarna ontbeten en zitten wachten totdat we om 12 uur met de shuttlebus (gratis) vanuit Red Chili naar het centrum konden. Vanuit daar is Chris doorgereisd naar Entebbe om zijn ouders, 2 zusjes, 2 vrienden van zijn ouders en hun zoon op te halen van het vliegveld. Vanaf dat moment stonden Karen en ik er dus alleen voor in de Big city! We zijn gelijk naar een marktje toegelopen waar ze heel veel leuke spulletjes hadden. Daarna weer terug gelopen naar de shoppingcentrums en daar even alle winkeltjes binnen gelopen. Ook hebben we een heerlijke smoothie gedronken! Daarna zijn we weer met de bodaboda terug gegaan naar Red Chili en hebben we nog lekker aan het zwembad gelegen. ’s Avonds weer heerlijk gegeten, kip met frietjes. Ook heb ik even geskypt met mam en pap en Kim en Marcel. Dit was wel even fijn om hun ook weer even te zien! Deze avond bleef er een hele groep Duitsers slapen, dus waren de dorms allemaal bezet. Er was alleen nog een 3-persoons kamer over. Dit was wel fijn want zo konden we rustig slapen!

Zondag morgen lekker uitgeslapen en ontbeten. Om 12 uur hebben we weer de shuttlebus gepakt naar het centrum. Vanuit daar zijn we met een bodaboda naar de krafmarkt gegaan in Kampala. Ook hier weer lekker een paar uurtjes gekeken in winkeltjes. Daarna weer met de bodaboda terug gegaan naar Red Chili en weer lekker aan het zwembad gaan liggen. ’s Avonds weer heerlijk gegeten: Hamburger met frietjes en nog gezellig wat met zijn tweeën gedronken. We sliepen deze avond weer in een dorm. Deze keer lagen Karen en ik als eerste in bed. Na ongeveer een uur kwamen de volgende twee personen binnen gelopen en weer een uur daarna de laatste twee. ’s Nachts werd ik een keer wakker en lag een man heel hard te snurken. Ik heb deze nacht echt bijna niet geslapen…

Maandag morgen zijn we vroeg opgestaan en hebben we de shuttlebus van 9 uur genomen naar het centrum. Daar hebben we eerst even ontbeten (kipsaucijzen broodje met een glas vers geperst fruit). Daarna zijn we met een bodaboda naar de andere kraftmarkt gereden. Ook daar weer even rustig rond gekeken. Daarna weer met de bodaboda terug naar Red Chili. Daar wouden we aan het zwembad gaan liggen, maar het was toch wel erg bewolkt. We zijn toen toch maar binnen gaan zitten en heb ik even geskypt met Kay. Ook dit was wel even fijn om hem weer te zien en te spreken! Daarna toch nog maar even aan het zwembad gaan liggen en daarna nog even lekker voor voorlopig de laatste keer een warme douche genomen! Ook waren Karen en ik onze spullen alvast in gaan pakken voor dinsdag. Dit was nog al een gedoe want we hadden toch wel wat veel spulletjes gekocht… Daarna nog gezellig met wat mensen uit het hotel zitten praten en een heerlijke pizza gegeten! ’s Avonds ook nog gezellig zitten kletsen, dat is wel goed voor mijn Engels! Ook nog even met Ria, Twan, Ken en Kay geskypt. Dit was wel grappig, maar de verbinding was niet zo heel goed. Daarna heerlijk op tijd in bed gaan liggen in de hoop dat ik vanavond wel kan slapen in de dorm. Deze keer lagen we weer als laatste in bed en heb ik best goed geslapen!

Dinsdag morgen weer vroeg opgestaan, lekker ontbeten en onze laatste spulletjes ingepakt. Daarna weer met de matatu naar het taxipark. In het taxipark weer overgestapt op een andere matatu en in Masaka weer overgestapt op een taxi. De terugweg ging een stuk sneller dan de heenweg, omdat de busjes en de taxi een stuk sneller vol zaten dan op de heenweg. Rond twee uur ’s middags waren we weer terug in Bukomansimbi.

Toen we in Bukomansimbi waren aangekomen waren de ouders van Chris, de zusjes en de twee vrienden met hun zoon ook daar. We hebben hier wat mee zitten kletsen en ’s avonds gezamenlijk spaghetti gegeten.

Het was heel fijn om even weg te zijn uit Bukomansimbi en iets meer in de Westerse wereld te zitten en lekker te eten. Toch zijn we in Kampala ook bepaalde dingen tegen gekomen die je hier dan weer niet ziet. Als je stilstaat met de matatu komen er een hele hoop mensen om geld bedelen. Ook zitten er hele kleine kindjes van drie jaar oud met hun hand omhoog om geld te vragen. Dit is op het begin wel erg moeilijk om niks te geven, maar als je er een wat geeft blijf je bezig. Dus dit heb ik ook niet gedaan.

We hebben week drie dus ook weer overleefd en een heerlijk relaxt lang weekend gehad. Nu weer verder werken aan het verslag!!

Veel liefs,
Maud